Moim domem jest niebo

 J 16,16-20 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie».

Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: «Cóż to znaczy, co nam mówi: „Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”; oraz: „Idę do Ojca”?» Mówili więc: «Cóż znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co powiada».

Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: «Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: „Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?” Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość».

Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość. J 16,20

Jezus tłumaczy swoim uczniom, że niebawem zostanie zabity. Przez kilkadziesiąt godzin będzie im się wydawało, że już Go nie ma. Będą płakać, a ci, którzy doprowadzili do Jego skazania, będą się cieszyć, że dopięli swego. Ale On zmartwychwstanie. Smutek uczniów zamieni się w radość. W ludzkim życiu różnie bywa. Najczęściej z czasem cierpienia i łez w nim coraz więcej. Ale to nie jest tak, że te cierpienia i łzy to ostatnie, co nas czeka. Nasz smutek też zamieni się w radość. Zmartwychwstaniemy. I szczęśliwi będziemy żyli na wieki. Gdy życie doskwiera, warto pamiętać: jestem na ziemi tylko przechodniem. Moim domem jest niebo.