107,6 FM
Wyszukano wyników: 2136
Bóg albo nic
Dawni poganie, czcząc w Stonehenge moc Słońca, byli bliżej Boga niż współcześni neopoganie, urządzający w tym samym miejscu pijackie happeningi. Święty Paweł pisze: „Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie” (Rz 6, 11).Dla kogo chcą żyć współcześni Europejczycy? Dla boga-Słońce? Czymkolwiek są ich bogowie, z pewnością nie wymagają od nich umierania dla grzechu.
Nadejście poranka jest pewne
Noc wydaje się czasem dla człowieka nieprzyjaznym. A jednak w tym czasie zabłysło światło zmartwychwstania. Grób został otwarty nie po to, żeby człowieka przyjąć, lecz żeby go uwolnić. Uczeń po wejściu za dnia do takiego grobu „ujrzał i uwierzył”
(J 20,8).
Cóż z tego, że dla nas jeszcze trwa noc – poranka nic już nie powstrzyma.
Czekam!
„Nie zapominajmy, że Bóg to miłość, ogrom majestatu, a nie kolega z pracy, z którym mejlujemy, siedząc przy tym samym biurku” – mówi o. Michał Zioło, trapista. „Pokora i mądrość objawiają się w czekaniu: »Wielkim czekaniem czekałem na Pana«. Czekanie ma być wielkie, by było godne przyjąć Wielkiego Boga”.
Boże, mój Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Ps 63,2-3
Dzieciaki
Mógł zacząć od wyrzutów o to, że zawiedli i uciekli spod krzyża w kulminacyjnej chwili dramatu. Ale to nie jest w Jego stylu. Gdy Zmartwychwstały zapytał nad jeziorem:
Dzieci, macie coś do jedzenia? (J 21,5), użył sformułowania παιδια (paidia), co znaczy dosłownie: „Dzieciątka, małe dzieci, maleństwa”. Dzieciaki, macie coś do jedzenia?
To zdanie jest rozbrajające…
Wszystko nowe
Nieustannie wszystko czyni nowe. Jego Duch jest najbardziej dynamiczną, kreatywną Osobą wszechświata i ciągle nas zaskakuje. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już nie będzie. I rzekł Zasiadający na tronie: „Oto czynię wszystko nowe”. Ap 21,4
Panie, trzymamy Cię za Słowo!
Płacz nadchodzi z wieczora
Krew męczenników zabijanych ze względu na Baranka leje się w Apokalipsie strumieniami. Po zamachu na Sri Lance świat na chwilę zamarł w osłupieniu. Pasterze Kościoła na tej spalonej słońcem wyspie mówią o krwawym zaczynie świętości, przebaczeniu i nadziei. Za psalmistą powtarzają:
„Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele” (Ps 30,6).
Ponad obłoki
Skoro, jak przypominał Thomas Merton, „pycha to uparte dążenie do bycia tym, kim się nie jest ani nigdy nie miało być”, pokora jest zgodą na bycie sobą. Nie chodzi o to, by myśleć o sobie lepiej czy gorzej, ale by myśleć o sobie mniej. Kto służy Bogu, z upodobaniem zostanie przyjęty, a błaganie jego dosięgnie obłoków. Modlitwa pokornego przeniknie obłoki i nie dozna pociechy, zanim nie osiągnie celu. (Syr 35,17)
