107,6 FM
Wyszukano wyników: 2136
Król na kolanach
To sługa powinien myć nogi biesiadnikom. To służący ma krzątać się wokół stołu. Jezus jest niezwykłym królem. Panuje – służąc. Zapowiada, że w niebie „będzie nam usługiwał”, że idzie „przygotować nam miejsce”. Obiecuje: gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie J 14,3
Zamieniasz płacz w taniec
Osobom, które tkwią w ciemności, te słowa wydają się obietnicą bez pokrycia, pobożnym życzeniem, czczą gadaniną, tanim pocieszeniem. Są skupione na bólu, płaczu,
który „nadchodzi z wieczora”. Ponieważ jednak obietnicę pociechy dał sam Bóg,
po czasie mogą zakrzyknąć za psalmistą:
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament.
Ps 30,12
Most
Nasze grzechy sprawiły, że między nami a Bogiem powstała gigantyczna przepaść.
Na szczęście Bóg wybudował most.
Jak odległy jest wschód od zachodu,
tak daleko odsuwa od nas nasze winy (Ps 103,12)
woła zachwycony psalmista. A Mateusz dodaje:
„On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi”.
Zejdź prędko!
Zgodnie z narracją wielu naszych konferencji i kazań Jezus powinien powiedzieć: „Zacheuszu, jeśli połowę swego majątku rozdasz ubogim, a tym, których skrzywdziłeś, zwrócisz poczwórnie, rozważę przyjście do ciebie na kolację”. Powiedział jednak: Zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. (Łk 19,5) A jest Bogiem i niczego nie musi. Jego miłość jest bezwarunkowa.
Przyjdzie tak samo
Powinniśmy częściej spoglądać w kierunku pewnego wzniesienia: Góry Oliwnej (818 m n.p.m.). To stamtąd, jak zapowiada Biblia, przyjdzie Mesjasz. Skoro w Jezusie spełniło się około 300 proroctw Starego Testamentu, to dlaczego nie miałyby się spełnić te, które zapowiadają Jego powrót? Aniołowie w czasie wniebowstąpienia zapowiedzieli, że Jezus:
Przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego. (Dz 1, 11)
Tato!
Nie ma bardziej terapeutycznego słowa. „Pokolenie sierot” może zawołać: „Tato!”, „Abba!”, a słowo to zawiera bliskość, bezpieczeństwo, pokój, przytulenie, opiekę. W pierwszych słowach Credo wyznajemy: „Wierzę w Boga, wierzę w to, że jest moim Ojcem, i w to, że może wszystko”.
Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych ducha Syna swego, który woła: „Abba, Ojcze!”. A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem.
(Ga 4,7)
Dziękujcie zawsze za wszystko
„Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i w Komańczy. Czuję nad sobą moc Twoją... korzę się przed nią” – notował osadzony u stóp Bieszczad prymas Wyszyński. Doskonale rozumiał to, co zapisał św. Paweł: „Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana” (Ef 5,17). 3 sierpnia, w 117. rocznicę urodzin Prymasa Tysiąclecia, kard. Kazimierz Nycz wezwał wiernych do modlitwy o jego rychłą beatyfikację.
Idzie niebo ciemną nocą…
Czy możemy się dziwić, że część Izraela nie przyjęła nowonarodzonego Mesjasza? Jak poczulibyśmy się, gdyby ktoś w absolutnych ciemnościach oślepił nas ostrym światłem latarki? Przez moment zdezorientowani nie widzielibyśmy absolutnie niczego. „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło” (Iz 9,1). Ten, który „przywdział mrok jako zasłonę wokół siebie”, przychodzi na ziemię jako Światło świata.
On nie jest Bogiem umarłych!
Rabini pisali, że Najwyższy przedstawiał się jako Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, bo do każdego z nich przychodził inaczej. Nie przyjdzie do ciebie tak, jak zapukał w Płocku do Faustyny czy w San Giovanni Rotondo do o. Pio. „On ma kilka miliardów sposobów na to, by spotkać się z człowiekiem. Z każdym inaczej” – opowiadał o. Joachim Badeni.
A to, że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzewie, gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych (Łk 20,37-8).
